شوهر من میل جنسی کمی نشان میدهد واقعا نمیدانم دنبال صیغه است یعنی صیغه ای دارد ویا بیماری دارد که میل جنسیش کم شده او 50 سال دارد بخاطر همین والبته کارهای دیگرش بهش شک دارم من را هم خیلی در عذاب نگه داشته ما چون چند فرزند بزرگ داریم من نمیتوانم طلاق بگیرم ولی این بر قرار نکردن رابطه جنسی وحشت ناک عصبی وپرخاشگرم کرده دیوانه شدم اصلا نمیدانم چه کنم ازش بارها خواستم برود دکتر با این که میدانم باعث میشود فکر بد در باره ام بکند اما چاره ای ندارم مجبورم بهش بگم که در عذابم شاید فکری بکند ولی هیچ کاری نمیکند همیشه هم کمی تب دارد ولی حاظر نیست دارمان کند از همه بدتر ادم ظاهرا خوبی است نماز میخواند روزه میگیرد مسجد میرود ولی به حقوق خانوده پایبند نیست به حق من که میرسد میلنگه من هم هیچ اعتقادی به صیغه ندارم ان را حرام میدانم هرچند که حرام نباشد واگر شوهرم روزی معلوم شود که زن دیگری گرفته ویا صیغه کرده حتما مکشمش وبعد خودما را هم معرفی برای اعدام میکنم چون هر چیزی را تحمل میکنم جز خیانت واز شما راحنمایی میخواهم چگونه فرزندانم را قانع کنم که طلاق بگیریم که منجر به یک قتلی چیزی نشود اخر کارمان ویا شوهرم را درمان کنم ویا اگر زن چیزی پایش در مایان است زودتر بفهمم ؟
ایا اگر این وضع که گفتم اگر من هم به شوهرم درصورت فهمیدن خیانتش وچون مرا در تنگنا گذاشته من هم بروم با مردی همبستر شوم کار حرام کردم ؟من هم مثل یک زن بی شوهر میمانم که گاه گاهی شوهرم مار خوفته شهوتم را بیدار میکند وهمان جا هایم میکن وباعث میشود بیشتر عذاب بکشم نمیدانم چه کنم ؟در ضمن شوهر من خیلی دوست داره همخوابی را با حالت اجبار انجام بده هرچند که من امادگی داشته باشم ولی قبلا هم که همینطوری بود که حالت جبری داشت من احساس خوبی نسبت به اینکارش نداشتم وبخاطر همین ناراحت میشدم واز این همخوابی دوری میکردم خیلی بدم میاد که کسی یخواهد حالت تجاوز به من داشته باشد دوست دارم ازم اجازه بگیرد واگر من اماده گیش را داشتم واجازه دادم همبستر شود همینها باعث اختلاف بین ما شده در کل از زورگیوی ودیتاتوری بدوم میاد مگر من حیوان هستم ویا دیوار ویا یک شئی بی جان که او برایم تصمصم بگیرد؟ومثل حیوان به من حمله کند ؟

پاسخ :خدمت شما عرض کنم که اولا سعی کنید این سوءظن رو نسبت به شوهر خود نداشته باشید و از این افکار خارج بشید و همیشه خوشبین به قضیه نگاه بکنید تا باعث ناراحتی و عصبی شدنتان نشود.
ثانیا ببینید خواهر بزرگوار رابطه جنسی در این سنین نسبت به دوران جوانی فرق دارد و مطمئنا کمتر است و بعضی ها هم در کل سرد مزاج هستند که تاثیر زیادی در رابطه زیاد برقرار نکردن دارد.لذا شما نگران این نباشید که ممکنه صیغه و یا علت دیگری باشد بلکه حتما دلیل همین موارد و مشابه آن است.
البته اینها دلیل نمی شود که رابطه را خیلی کم و یا قطع کند و حتما باید مشاوره برید تا ان شالله مشکل حل شود.و هستند متاسفانه مردانی که رابطه جنسی کمی با همسران خود دارند که ضربه سنگینی وارد می کنند و حال این رابطه برای زن و روحیه اش مهم و تاثیر گذار است که باز متاسفانه عکس این هم است که زنانی کمتر میل به این رابطه دارند.در هر حال ان شالله با روشنگری زوج ها این مشکلات از همه زن و شوهر ها برطرف شود.
و شما اصلا به موضوع طلاق فکر نکنید چرا که هیچ گزینه درستی نیست و مشکلات رو دو چندان می کند و اثرات مخرب آن هم بیشتر برای فرزندانتان است و در آینده آنها و زندگی آنها تاثیر منفی می گذارد که خوب نیست.همانطور که عرض کردم مطمئن باشید پای زنی در میان نیست و این تصورات شماست که به دلیل ناراحتیان هم قوت گرفته است اما بر فرض محال هم اگر پای زنی در میان باشد شما باید با برخورد درست و رفتار خوب شوهرتان را منصرف کنید و نه اینکه کار را بدتر کنید و خیلی ها در زندگی اشتباه می کنند که بعضا این اشتباه بزرگ هم است اما دلیل نمی شود که ما هم با اشتباه بزرگتر جواب دهیم.
شما می توانید با صحبت کردن و شنیدن حرف های شوهرتان پی به مشکل ببرید و انگیزه او را از این کار بدانید و بعد منطقی دنبال حل آن باشید.امروزه اون چیزی که جواب میده در حل مشکلات منطق و ادب در گفتار با حفظ آرامش است و الا با دعول و... مشکل چند برابر می شود و باید فرزندان شما هم تاوان این درگیری را بدهند که سزاوار نیست.
اما اینکه می فرماید من هم خیانت کنم حرف خیلی اشتباهی است چرا که این کار شما زنا می شود و مورد غضب الهی است و خواهر خوبم این کار حتی به ذهن شما هم نباید خطور کند چه برسد به بیانش.بله میدانم در سختی هستید و اذیت می شوید و کاملا درکتان میکنم اما حل این مشکل با راه درست نه اشتباه بزرگتر.هیچ می دانید چقدر از این رابطه ها لو رفتند و برای زن که هیچ آبرویی نمانده بلکه فرزندانش هم عمری با بی ابرویی و خجالت زندگی کردند و موقعیت اجتماعی خود را از دست دادند و فردای قیامت چطور می خواهید جواب دهید؟
شما باید دنبال مشکل باشید و آن را حل کنید.اینکه واقعا چرا شوهرتان به همستری با شما رغبت کمی دارند؟
آیا مشکل از شما نیست؟
آیا به همسر خود محبت می کنید و طوری برخورد می کنید که رغبت به نزدیکی داشته باشد؟
آیا عواملی که باعث تحریک شوهر  و رغبت به نزدیکی از حیث ظاهر مثل لباس و ارایش و... را انجام می دهید؟
و ... خیلی سوالات دیگری که هست.شما ببینید شاید سرد مزاج هستند یا شدند و آن را حل کنید که در تاپیکی مطرح کردیم که البته در مورد سردمزاجی زنان است اما نکات مشترکی هم دارد که خوب است بدونید و عمل کنید که لینکش این است:
زنم رابطه جنسی برقرار نمیکند
شما سعی کنید شوهرتان را متقاعد کنید که مشاوره ای برید تا این مشکل و مشکل اجبار در نزدیکی حل شود و مطمئنا 90 درصد به راحتی قابل حل هست و لازم نیست برای چنین مشکلاتی بحث طلاق را مطرح کنید.
در ضمن این مسائل را هم می توانید به ارامی مطرح کنید و با هم صحبت کنید تا حل شود و وقتی شوهرتان تذکر آرام و با محبت شما را بشنود گوش خواهد داد و نباید با ناراحتی و عصبانیت مطرح شود.
شما هر وقت میل به نزدیکی داشتید مقدمات نزدیکی را خوب رعایت کنید از حیث ظاهر مثل ارایش و پوشش تحریک کننده و با شوهرتان در اون روز خوب برخورد کنید و مهربان باشید و بعد مطمئن باشید شما را ارضاء خواهد کرد.
این مسائل مشکلاتی نیست که بخواهد زندگی شما را بپاشد و اگر همت کنید به راحتی قابل حل است .ان شالله مواردی که عرض شد رو عملی کنید و بعد بنده را هم از نتیجه کار در جریان بزارید.
این لینک رو هم توصیه میکنم بخونید:
به رابطه خانمم با خواهر زاده اش مشکوکم؟
برایتان ارزوی زندگی شاد را دارم.
موفق باشید.

من اسمم سامانه، سی سالمه و می خوام ماجرایی رو براتون بگم که شاید واسه بعضیها یه تلنگر کوچیک باشه. شاید باعث بشه یه عده ای که مثل من هستن، یا بهتره بگم مثل قدیم من هستن به خودشون بیان!

شش سال قبل...

بهترین شب عمرم تا اون روز بود. دختری که دو سال تمام در خونشون رو از پاشنه در آورده بودم، حالا کنارم پای سفره عقد نشسته بود...

تو اون لباس عروس چقدر خوشگل شده بود! مثل قرص ماه می درخشید! در حین جاری شدن خطبه عقد، گاهی بهم نگاه می کرد و آروم می خندید!

بالاخره خطبه جاری شد و من و زهره به صورت شرعی و قانونی زن و شوهر شدیم.

زندگیم عالی بود، همسر خوب، شغل خوب، دوستان خوب! همه و همه دست به دست هم داده بودن تا من احساس خوشبختی بی نظیری بکنم...

روزها از پی هم میومد و می رفت و من هر روز بیش از پیش احساس خوشبختی سرشاری میکردم! زهره یه زن واقعی بود، از زیباییش که بگذرم، تو کدبانویی معرکه بود، خونه همیشه مثل دسته گل بود و برق می زد. وقتی ناراحت بودم فقط کافی بود یه نگاه به صورتش بندازم تا بزرگترین غمهای دنیا از دلم پاک بشه... زهره یه فرشته بود! یه فرشته زمینی!

سه سال از زندگی مشترک من و زهره می گذشت که یه شب اتفاقی بدی افتاد!!!

زهره دچار تهوع شدیدی شد و من مجبور شدم ببرمش بیمارستان. اونجا بهم گفتم که باید سریعا عمل بشه! اینکه چه مشکلی و چه عملی نمی دونم، همینقدر می دونم که باید عمل می شد...

عملش تا ساعت 2 بعد از نصف شب طول کشید، تا بالاخره جراح اومد بیرون، پریدم جلوش و حال همسرم رو جویا شدم. دکتر گفت«همسرتون در رحمشون یه کیست خوش خیم داشتن و خوشبختانه عمل برداشت این کیست با موفقیت انجام شد»؛ گفتم«حالش خوب می شه؟»؛ دکتر گفت«مشکلی نیست، خانوم دکتر ... بهتون می گن برای مراقبت از همسرتون چه کارهایی باید انجام بدین. فقط پرونده همسرتون رو به اتاقشون ببرین، همه چی درست می شه»؛ از آقای دکتر تشکر کردم و رفتم رو صندلیهای سالن انتظار دراز کشیدم، اونقدر خسته بودم که نفهمیدم کی خوابم برد!

فردا صبح رفتم بالای سر زهره، به خاطر آمپول آرام بخش، خواب بود. صورتش رو بوسیدم و پروندش رو برداشتم و بردم پیش خانوم دکتر که دیشب آقای جراح بهم معرفی کرده بود.

خانوم دکتر که معاون رئیس بیمارستان هم بود، با دقت تمام پرونده زهره رو مطالعه کرد، بعد بهم گفت«باید به مدت شش ماه، به صورت کامل از رابطه با همسرتون پرهیز کنید!»؛ گفتم«چرا؟»؛ خانوم دکتر که انگار از سوالم تعجب کرده بود، به صندلیش تکیه داد و گفت«داروهایی برای همسرتون تجویز شده که باید اونها رو در طی این شش ماه استعمال کنن، در طول این مدت، محل استفاده دارو باید کاملا عاری از هرگونه آلودگی باشه. متوجه منظورم می شین؟ یا...»؛ گفتم«نه نه! متوجه شدم. چشم! تا شش ماه»؛ از اتاق خانوم دکتر اومدم بیرون و کلی به خودم سرکوفت زدم که «چه آدم ضایعی هستی آخه تو! منظور به این تابلویی رو دیگه چجوری باید حالیت کنن؟!»...

بعد از اون رفتم داروخونه تا داروها رو بگیرم، اما مگه پیدا می شد! گل شهر رو زیر و رو کردم تا نسخه رو کامل خریدم! ساعت حدود 2 بعد از ظهر بود که رسیدم بیمارستان. یه راست رفتم اتاق زهره، نشسته بود داشت بیرون رو تماشا می کرد، با خنده رفتم و بغلش کردم و صورتش رو بوسیدم. اما انگار از یه چیزی ناراحت بود! به چشماش که نگاه کردم دیدم پف کردن! با تعجب و نارحتی گفتم«خانومم! گریه کردی؟! چی شده؟!»؛ زهره سرش رو انداخت پایین و سکوت کرد اما اشکش که دوباره جاری شده بود بهم فهموند که احتمالا از اونچه که من خبر دارم، زهره هم با خبر شده! سرش رو چسبوندم به سینم و گفتم«عزیزم دکتر بهت گفت؟!»؛ سرش رو به علامت تایید تکون داد. گفتم«غصه نخور فداتشم، شیش ماه که بیشتر نیس، زودی تموم می شه.»؛ زهره با چشای پر اشک بهم نگاه کرد و گفت«سامان متاسفم!»؛ خندیدم و دوباره لوپش رو بوسیدم و گفتم«بیخیال! بذار یه چند وقت استراحت کنم آخه!!!».

زهره یک هفته کامل بستری بود تا کم کم حالش رو به بهبود رفت و مرخص شد.

بعد از ترخیص، طبق دستور دکتر داروهاش رو به موقع و منظم استفاده می کرد. و من هم کمکش می کردم.

یه ماهی به این منوال گذشت؛ اما کم کم من احساس یه کمبود می کردم! همه چیز خوب بود، اما یه چیزی کم بود و من این رو خوب احساس می کردم! البته زهره هم متوجه این کمبود شده بود، اما به روی خودش نمیاورد!

این وضع یه ماه دیگه هم طول کشید تا اینکه یه روز توی جمع همکارام یکی از بچه ها به اسم جواد ازم پرسید«یعنی تو دو ماه تمومه که کاری نکردی؟»؛ گفتم«آره»؛ گفت«بهت فشار نمیاد؟!»؛ چیزی نگفتم، یعنی چیزی نداشتم که بگم، چون من آدم پراشتهایی هستم و این موضوع بدجوری اذیتم می کرد!

چند روز بعد جواد بهم پیشنهادی داد که تو برخورد اول جز مشاجره واسش حاصلی نداشت! تو صحبتهامون وقتی که فهمید من تحت فشارم بهم گفت«سامان تو که اهل خلاف نیستی، برو یه زن صیغه کن!»؛ با شنیدن این حرف آتیش گرفتم! هرچی از دهنم در اومد بارش کردم اون بدبخت هم هاج و واج مونده بود و نگام می کرد!

بعد رفتن جواد، به فکر فرو رفتم! به این فکر می کردم که این چهار ماه رو نمی تونم تحمل کنم و وقتی خوب به حرف جواد فکر می کردم، می دیدم پر بیراه هم نمی گه!! خب حالا زن صیغه ای از کجا گیر بیاریم؟!

چندروزی رو با این افکار گذروندم؛ تا بالاخره یکی از دوستام بهم زنی رو معرفی کرد، برای دفعه اول که دیدمش، جا خوردم! زنه حداقل سی و پنج رو داشت در حالی که من اون زمان به زحمت بیست و هفت سالم می شد! وقتی به رفیقم گفتم، گفت«خوبه هاااا....»؛ گفتم«برو گمشو همسن ننته!».

چند دفعه دیگه هم با چندتا زن دیگه ملاقات داشتم اما به دلم نمی نشستن. هرچی نبود زهره تو خوشگلی کم نظیر بود، نمی تونستم بعد سه سال بیام زنی رو که اصلا باهاش قابل مقایسه نبود صیغه کنم!

سه ماهی از عمل زهره می گذشت که با هانیه آشنا شدم! دختری بیست و یک ساله و بسیار زیبا، هرچند از زیبایی به زهره نمی رسید، اما لعبتی بود واسه خودش!

اولین ملاقاتمون تو یه کافی شاپ بود، وقتی حرف می زد، دلم می لرزید! بعد از صحبتهای حاشیه ای وارد مسائل ریز شدیم، از مدت صیغه گرفته تا هرچیز دیگه که نمی شه گفت!

قرار شد، سه ماهی که از دوران نقاحت زهره مونده رو با هانیه صیغه باشم. فردای اونروز با هم رفتیم پیش یکی از آشناهام تا صیغه رو جاری کنه، چون می ترسیدم ماجرا علنی بشه، محضر نرفتم؛ وقتی به صورت شرعی زن و شوهر شدیم، واسش یه خونه با وسایل کامل اجاره کردم و به مدت سه ماه اونجا مستقر شد.

دیگه بعد از اونروز کارم این بود که روزا برم سر کار، بعد از ظهر یه سری به زهره بزنم و خستگی در کنم و شب رو هم پیش هانیه بگذرونم البته سه شب در هفته پیش هانیه بودم و چهار شب رو خونه خودم می موندم تا زهره زیاد مشکوک نشه.

به جرات می گم این سه ماه دوم واسم مثل برق گذشت! در حالی که سه ماه اول اصلا تکون نمی خورد! تو این سه ماه اونقدر به هانیه وابسته شده بودم که فکر اینکه باید ازش جدا بشم، داغونم می کرد!

اواخر ماه سوم بود که متوجه شدم زهره مدتهاست حضور هانیه رو متوجه شده! یه روز غروب وقتی می خواستم برم پیش هانیه متوجه شدم زهره تو اتاق آروم آروم داره گریه می کنه! رفتم نزدیکش و گفتم«زهره جان! چرا گریه می کنی عزیزم؟!»؛ زهره سعی کرد بغضش رو قورت بده، بدون اینکه بر گرده، در حالی که پشتش بهم بود گفت«چیزی نیست، برو عزیزم، خدا به همرات»؛ منکه می دونستم گریش واسه چیه، رفتم و کنارش نشستم، خواستم دستم رو بندازم رو دوشش که خودش رو کنار کشید!!! خیلی بهم بر خورد!!! با لحن تندی گفتم«دستم کثیف نیست هاااا!»؛ برگشت و با چشمای پر اشک بهم نگاه کرد و با صدای لرزان گفت«نه عزیزم، تو کثیف نیستی! منم که کثیفم...»؛ خون جلوی چشام رو گرفت! حس می کردم داره بهم متلک می ندازه، گفتم«حیف که مریضی و الا...»؛ بعد از جام بلند شدم و از اتاق رفتم بیرون، وقتی کفشام رو پام کردم، نتونستم خودم رو نگه دارم، با کفش اومدم رو فرش تا جواب متلکش رو بدم که دیدم صورتش رو تو بالشت فرو کرده و داره گریه می کنه تا صداش به گوشم نرسه! نمی دونم چم شده بود اما هرچی زهره اشک بیشتری می ریخت من بیشتر عصبانی می شدم!

وقتی رفتم پیش هانیه اومد پیشوازم و پرید بغلم و صورتم رو بوسید! در حالی که بغلم بود بردمش رو مبل و باهاش نشستم. اونشب تا صبح مشغول خوردن الکل بودم! صبح وقتی مستی از سرم پرید به هانیه گفتم«عزیزم! می خوام عقد دائمت کنم.»؛ هانیه در حالی که دهنش باز منده بود گفت«شوخی می کنی!!!»؛ گفتم«نه! دیگه از این زنه خسته شدم. می خوام طلاقش بدم، همش مریضه!»؛ هانیه که از ذوق داشت بال در میاورد پرید تو بغلم و لبامو بوسید.

قرار شد به محض تموم شدم صیغه موقت(که حدود یه هفته تا پایانش مونده بود)، بریم محضر و عقد دائم بشیم. تو این مدت هم من فرصت داشتم تا یه فکری برای زهره بکنم.

دو روز خونه نرفتم، تو این دو روز مدام هانیه باهام تماس می گرفت که «با زنت حرف زدی» و از اینجوری حرفا. راستش از روبرو شدن با زهره می ترسیدم! چشمای معصومش آتیشم می زد، حالا که دو روز از اون ماجرا می گذشت از کرده خودم پشیمون شده بودم! نمی دونستم باید چیکار کنم! با جواد (همکارم) مشورت کردم، گفت«ما گفتیم برو زن صیغه ای بگیر که فشارت رو بیاره پایین! چرا بی جنبه بازی در میاری؟!»؛ گفتم«حالا کاریه که شده؛ بگو چیکار کنم؟ جرات ندارم با زنم روبرو بشم!»؛ جواد گفت«گناهش پای خودت، به من هیچ ربطی نداره. اما اگه می خوای بدون خجالت حرفتو بزنی، تنها راهت اینه که مشروب بخوری! اونقدر بخوری تا کله ات داغ شه نفهمی با کی داری حرف می زنی و هرچی خواستی بگی»؛ حق با جواد بود، خوبی و در عین حال بدی مشروب اینه که وقتی می خوری هرچی تو دلته می گی، بدون رودرواسی!

مردی می شناختم به اسم نادر که خرده فروش مشروب بود، رفتم پیشش، منو خوب می شناخت، با گرمی بهم خوش آمد گفت. رفتم تو خونش. واسه مشتریاش هیچ وسیله پذیرایی جز مشروب نمیاره! مشروب رو آورد و منم خوردم، یه مقدار که سرم گرم شد ماجرا رو واسش تعریف کردم و گفتم که مشروب رو واسه چی می خوام!

بعد از شنیدن داستانم کمی به فکر فرو رفت و بعد برگشت بهم گفت«صبر کن یه سری درجه یکش رو تازه آوردم، واست بیارم، خواستی با زنت حرف بزنی از اینا بزن».

خلاصه شیشه به دست از خونش اومدیم بیرون.

فردای اونروز بعد از سه روز غیبت عزمم رو جزم کردم که برم و همه چی رو به زهره بگم. جای شما نه خالی تا بیخ مشروب زدم و رفتم خونه. تا برسم خونه حالم بدجوری شده بود! مثل اینکه محرک این سری جدید خیلی زیاد بود، سرم گرم که نه، داغ که نه، آتیش گرفته بود! در خونه که رسیدم دست کردم تو جیبم تا کلیدم رو در بیارم، کلید افتاد زمین، با هزار زور و زحمت از رو زمین برش داشتم، حالا هر کاری می کنم سوراخ قفل رو پیدا نمی کنم، چشام کاملا تار شده بود! عرق سردی بدنم رو پوشونده بود و کل لباسام رو خیس کرده بود! همینطور که با قفل کلنجار می رفتم مثل اینکه زهره صدای در رو شنیده بود، در رو باز کرد. با دیدن چهره متعجب زهره دیگه نفهمیدم چی شد ولو شدم تو بغلش و از هوش رفتم...

وقتی به هوش اومدم، هوا روشن بود و من رو تخت بیمارستان، زهره کنارم نشسته بود، اما سرش رو رو لبه تخت بود و خوابش برده بود. روش به سمت من بود، چشمای قشنگش خیس بود! داشت تو خواب گریه می کرد! دلم شکست! از خودم بدم میومد! حس می کردم خدا واسه ظلمی که بهش کردم، عذابم کرده! آروم به صورتش دست کشیدم، اونقدر نوازشش کردم که بیدار شد؛ با خنده ای تصنعی گفت«بیدار شدی عزیزم؟»؛ بغض گلوم رو می فشرد، گفتم«خانومم! من رو ببخش! نفهمی کردم!...»؛ دیگه نذاشت چیزی بگم، گفت«هیسسسسس!»؛ بعد سرش رو آورد کنار گوشم و گفت«دوست دارم سامانم!»؛ همونطوری که سرش کنار گوشم بود دست راستم رو انداختم دور گردنش و سفت بغلش کردم، اونقدر محکم که نمی تونست تکون بخوره!

بعد از ظهر همون روز تو بیمارستان دکتر اومد سراغم و گفت«جوان! تو رو چه به خودکشی؟!»؛ گفتم«آخه همه می خورن! ما هم خر شدیم گفتیم بخوریم!»؛ دکتر با تعجب گفت«چند نفر رو سراغ داری که مرگ موش بخورن و زنده بمونن؟!»؛ گفتم«مرگ موش؟ من کی مرگ موش خوردم؟!»؛ دکتر گفت«بعد از شستشوی معدت توش مقدار زیادی مرگ موش پیدا کردیم که همون باعث بهم خوردن حالت شده بود. اگه همسرت به موقع نمی رسوندت بیمارستان، الان مهمون نکیر و منکر بودی!»؛ یه لحظه هرچی از دهنم در اومد به نادر گفتم! فهمیدم اونجا که گفت یه سری جدید آورده منظورش چی بود! با خودم عهد کردم که برم به نیرو انتظامی لوش بدم! اما یه کمی که فکر کردم دیدم چه مردانگی بزرگی در حقم کرده! اگه مشروبش رو می خوردم و هرچی از دهنم در میومد به زهره می گفتم و خودم رو بدبخت می کردم!

بعد از ترخیص از بیمارستان، قرص و محکم تصمیم گرفتم که گذشته رو جبران کنم و اولین قدم واسه این کار پاک کردن هانیه از زندگیم بود!

رفتم پیشش، مثل همیشه اومد که بیاد تو بغلم اما من مانعش شدم. رفتم و رو مبل نشستم، اومد و کنارم نشست، گفت«سامانم! عزیزم طوری شده؟ با اون زنت دعوا کردی؟ زنیکه...»؛ همین که این کلمه از دهنش در اومد نذاشتم یه کلمه دیگه بگه و فریاد زدم«دهنتو ببند!!!»؛ یهو با ناباوری بهم خیره شد! گفتم«حق نداری به زنم توهین کنی!»؛ گفت«خوبه خوبه تا دیروز خودت بهش هرچی می گفتی!»؛ داد زدم«به تو چه؟!»؛ وقتی دید خیلی وحشیم کمی نرم شد و گفت«سامان جون! چی شده؟ اتفاقی افتاده فداتشم؟ به من بگو»؛ گفتم«آره اتفاقی افتاده، اما نه یه اتفاق بد، یه اتفاق خوب!»؛ و ماجرا رو تا ته واسش تعریف کردم و همونجا چهارده تا سکه که مهرش بود رو گذاشتم رو میز و گفتم«من و تو دیگه با هم کاری نداریم، موفق باشی!»؛ خواستم بلند شم که دیدم سکه ها رو پرت کرد و گفت«به من چه! باید عقدم کنی، و الا ازت شکایت می کنم، پدرتم در میارم!»؛ با تعجب به کاراش نگاه کردم و گفتم«چیکار می کنی؟! شاخ شدی! چیه؟!»؛ گفت«ازت شکایت می کنم سامان، باید عقدم کنی!»؛ گفتم«طبق چه قانونی می خوای منو محکوم کنی خانوم؟!»؛ گفت«ضرر می کنی سامان!»؛ دیگه این حرفش خیلی زور بود، رفتم جلو و با کف دست خوابوندم تخت سینش، افتاد رو مبل. تند برگشتم و رفتم به سمت در، نزدیک در که شدم دیدم داره می خنده! گفتم«به چی می خندی؟!»؛ گفت«فکر کردی خیلی زرنگی آقا کوچولو؟ تو هم یه کثافتی مثل بقیه مردا! مثل همون آشغالی که به ایدز آلودم کرد! حالا تو هم ایدز داری! زنتم داره! توی آشغال محکوم به مرگی!»؛ گفتم«دروغ می گی!»؛ سرش رو به علامت منفی تکون داد! گفتم«دروغ می گی کثافت آشغال!!!»؛ گفت«نه کوچولو! خوش باش!»؛ زانوهام سست شد، رو زمین زانو زدم، تموم این شیش ماه مثل برق از ذهنم گذشت! اینکه به خاطر یه هوس خودم رو بدبخت کرده بودم، باز رو دلم هموار بود که زهره چون باهام رابطه نداشته،‌ آلوده نشده!

وقتی رسیدم خونه، زهره داشت تو آشپزخونه غذا درست می کرد، من رو که دید با همون خنده دلرباش اومد به سمتم، گفت«سلام عزیزم. دیر کردی نگرانت شدم! گوشیتم که جواب نمی دی!»؛ با دیدن چهره مهربون زهره بغضم ترکید! نمی دونین ترس از مرگ، اینکه بدونی بزودی می میری چی احساس زجر آوریه! خودم رو انداختم تو بغل زهره و مثل یه بچه که تو بغل مادرش باشه زار زدم... در حین گریه کردن گفتم«دارم می میرم زهره! دارم خفه می شم!...»؛ زهره همینطور گیج مونده بود و نمی دونست دلیل گریه ام چیه!

بعد از حدود یه ربع تونستم به خودم مسلط بشم و از سیر تا پیاز ماجرا رو واسه زهره بگم. وقتی حرفم تموم شد، زهره داشت با جدیت بهم نگاه می کرد. بعد گفت«باید بریم آزمایش بدی»؛ گفتم«که چی بشه؟»؛ گفت«که مطمئن شیم! اومدیم و مریض نبودی اونوقت چی؟»؛ گفتم«مگه می شه؟! می دونی من چقدر باهاش رابطه...»؛ حرفم رو قطع کرد و گفت«من می رم آماده شم»؛ یه ساعت بعد تو کلینیک بودیم. بعد از گرفتن کلی نمونه ازم خواستن فردا واسه گرفتن جواب آزمایش بیایم.

فردای اونروز نزدیکای سحر از خواب بیدار شدم و هرکاری کردم از استرس شدیدی که داشتم خوابم نبرد. با خودم فکر کردم بهتره خودم رو گم و گور کنم! پس یواش از خونه رفتم بیرون و رفتم به سمت خارج شهر...

چهار پنج ساعت بی هدف تو خیابونا دور می زدم و نمی دونستم باید کجا برم که یاد قبر پدر مادرم افتادم! با خودم گفتم بذار برم باهاشون خداحافظی کنم، بعد متواری شم. برگشتم به سمت شهر، یه ساعتی طول کشید تا رسیدم به امامزاده شهرمون. رفتم سر قبر پدر و مادرم و نشستم کلی باهاشون درد دل کردم. همینجوری که داشتم اشک می ریختم یه صدای آشنا من رو به خودم آورد! «سامان!»؛ وقتی برگشتم با کمال ناباوری با چهره زیبای زهره مواجه شدم! در عین اشک ریختن داشت می خندید! اومد به طرفم و زد تو گوشم! بعد بغلم کرد و گفت«پسره ی بی فکر! کجا رفتی بی خبر!»؛ بعد خودش رو ازم جدا کرد و چشم تو چشمم شد و گفت«سامان تو پاکی! هیچیت نیس قربونت برم!»؛ باورم نمی شد! گفتم«دروغ نگو!»؛ زهره در حالی که داشت ورقه تو دستش رو باز می کرد گفت«بخدا راست می گم سامان!»؛ بعد کاغذ رو بهم نشون داد! منفی بود! پاک بودم! باورم نمی شد، یعنی خدا یه فرصت دوباره بهم داده بود؟! به من!

از ذوق تو حیاط امامزاده شروع کردم فریاد کشیدن! کبوترای حرم از صدای نعره هام در رفتن!

همون روز واسه اطمینان رفتیم کلینیک، مسئولش گفت«احتمال ابتلای زن توسط مرد آلوده به ویروی اچ آی وی، ده برابر امکان ابتلای مرد توسط زن آلودست. خدا رو شکر شما پاک هستین. از امروز به بعد حواستون رو جمع کنین».

نوشته: سامان

سلام عزیزم شما از اول مشکلت محبت بیش اندازه بوده باید تو زندگی یکمم غرور داشته باشی خودتو بگیری نه اینکه تماما خودتو در اختیارش قرار بدی در حالی که مرتب زیبا هستی یکم نازم بکن مردا وقتی میفهمن زنشون تا حد مرگ باهاشونه و تماما واسه خودشونه هوس یکی دیگه میکنن الان امتحان کن ولی احتمالا جواب نگیری چون دیگه عادتش دادی با کسی هم دوست نشو بخدا از اخر فقط ضرر میکنی شاید اولش التیام بخش باشه ولی بعد بیچاره میشی به خدا توکل کن اینم بزار پای امتحان خدا بزار اون دنیات بخاطر صبرت پاداشو بگیری دوباره راه ها رو امتحان کن ایشالا جواب میگیری زیادم محبت نکن بهش زندگیتو ادامه بده

سلام عزیزم بهت واقعا حقمیدم تو که بچه نداری تو دادگاه اثبات کن مشکل روانی ذاره یا راضیش کن ازش جدا شو برگرد خونه ایشالا ازدواج بهتری داشته باشی البته اگه تمام راه ها رو انجامدادی و امیدی نیست قبلش یک مشاوره انجام بده تا ریشه این بی توجهی بدست بیاد شاید خوب بشه و در اخر اگه جواب نداد جدا شو تا جوونی و فرصت داری اون اقام مشکلی نداره ولی سعی کن رابطه جنسی برقرار نکنی هرچند درست نیست چون تو شناخت کاملی هم از اون نداری باور کن مردا اونطور که ما مزنا میبینیم نیستن یک نجات دهنده خودت یک روز میفهمی به هر حال امیدوارم مشکلت حل بشه توکل به خدا

واردات گسترده پرده بکارت مصنوعی از کشور چین

میخوام ،از تلخ ترین حادثه ای که تو دوران نامزدی مون(عقد هستیم)افتاده،بگم.اتفاقی که همین چند روز پیش رخ داد و هنوز که هنوزه وحید گوشیش خاموشه و هیچ جوابی به من نمی ده...

میخوام از روزی بگم که دست وحید رو من بلند شد،هیچوقت حتی تصورشو هم نمی کردم که یه روزی وحید سر من داد بزنه،تا چه برسه به اینکه دستش رو رو من بلند کنه و اون سیلی محکم رو بهم بزنه،...هنوز جای انگشت هاش روی صورتم سرخ مونده..اما بیشتر از اون،از دوری و ندیدنش هست که دارم قصه میخورم...

                                                                     ***

چند روز پیش ملیحه با ذوق و شوق تو دانشگاه بهم گفت که با دوست پسرش رضا به توافق رسیدن و قرار شده هفته اینده رضا بیاد خواستگاری اش..ملیحه بهم گفت که حالا که قضیه انقدر جدی شده و قراره پای خانواده ها وسط کشیده بشه،دلش میخواد که از رضا خیالش راحت راحت باشه و کاملا مطمین بشه که اون بهش وفادار هست و دوستش داره.

بعدهم بدون مقدمه از من خواست که شماره رضا روبگیرم و بهش زنگ بزنم و باهاش حرف بزنم،و جوری وانمود کنم که اونو دیدم و ازش خوشم اومده ودرخواست رابطه بیشتر رو باهاش دارم...تا به قول خودش ببینه رضا بهم پا میده یا نه؟

هرچی که بهش گفتم ملیحه من نامزد دارم،این کار صحیح نیست،اگر وحید بفهمه پوستمو می کنه،...به خرج ملیحه نرفت که نرفت،و بهم گفت این مسیله سرنوشت و اینده من هست،اونوقت تو نمیخوای کمکم کنی؟؟؟؟من جز تو با کسی انقدر صمیمی نیستم و این حرف ها..وخلاصه من رو راضی کرد.

یه سیم کارت ایرانسل جدید خریده بود و باهاش تو دانشگاه شماره رضا رو گرفت،اما هرچقدر زنگ خورد رضا گوشی رو برنداشت..عصر که میخواستیم بریم خونه سیم کارت و گوشی رو داد به من و بهم گفت اینو با خودت ببر،شاید رضا زنگ بزنه و اگر تونستی باهاش حرف بزن و برام امتحانش کن..اگر گوشی خاموش باشه خوب نیست...

ما و وحید اینا با هم همسایه هستیم،یعنی اپارتمان اونا طبقه بالای ما هست.اتفاقا شب رضا به همون شماره ای که رو گوشیش افتاده بود زنگ زد،و من به مامانم گفتم دوستم زنگ زده و رفتم تو اتاق خودم که باهاش صحبت کنم.وقتی تو اتاقم بودم،وحید(همون موقع که داداشم میلاد که کلید داره،میخواسته بیاد خونه،باهاش اومده بود خونه ما)منم که تو اتاقم با اقا رضا گرم صحبت بودم و نفهمیده بودم...

وحید از مامانم احوال منو پرسیده بود و مامانم گفته بود دوستش زنگ زده و مریم تو اتاق خودش داره باهاش صحبت میکنه،من یه اهنگ ملایم هم از کامپیوتر گذاشته بودم که صدام بیرون نره،وحید اومد و در زد و یه راست دروباز کرد و اومد داخل..همون موقع هم داشتم بلند می خندیدم..وقتی وحید اومد داخل دنیا دور سرم چرخید..یه هو سرجام خشکم زد،نمی دونستم باید چیکار کنم،همین طور گوشی رو گرفته بودم دستم و سرخ سرخ شده بودم..

وحید که خیلی تعجب کرده بود،بدون اینکه بهم سلام کنه داشت بهم نگاه میکرد،..رضا هم از پشت تلفن داشت بلند الو الو می گفت...همه این ها تو دو ثانیه اتفاق افتاد..سریع به خودم اومدم و گوشی رو قطع کردم..اما مثل اینکه وحید صدای یه مرد به گوشش خورده باشه..بدون اینکه هیچی بگه،اومد گوشی رو از دستم گرفت و به اخرین شماره ای که روش بود زنگ زد،........وقتی که  دید یه مرد جواب داد..،گوشی رو با ناباوری اورد پایین و بعدش کوبید به گوشه اتاق..اومد روبه روی من ایستاد و چند ثانیه تو چشم هام نگاه کرد..بعد دستش رو برد بالا و محکم کوبید روی صورتم...

همون صورتی که هر روز صبح تا بوسش نمی کرد،نمی رفت دانشگاه،همون صورتی که همیشه میذاشت رو سینه اش و انقدر نوازشش می کرد تا تو بغلش آروم بشم...باور نمیشد این موجود وحشتناک همون وحید خودمه که دستشو رو من بلند کرده..

نذاشت براش توضیح بدم،هیچی رو،از اون روز حتی تو راه پله و اسانسور هم ندیدمش..می ترسم برم خونشون..می ترسم طاقت نیاره و جلوی عمه یه چیزی بگه...گوشیش رو هم روشن نمیکنه که حداقل با پیام بهش توضیح بدم...

خدایا من وحیدم رو میخوام..دارم دق میکنم..تو رو خدا راهنمایی ام کنید،دارم دیوونه میشم...

جدیدتنهای وحشی	16 بهمن 1389	17:41
سلام خوبی؟؟؟ نمیدونم به نظر من تنها راه تمام کردن این قضیه طلاق نمیخوام خیلی شعار بدم و یا خیلی نا امیدت کنم اما کمی واقع بین باش تمام حرمتهای زندگی شما از بین رفته و دیگه ادامه ی این زندگی فایده نداره امیدوارم موفق باشی و کاری رو که از نظر خودت صحیح انجا بدی و از کسی که این وبو تشکیل داده کنال تشکر دارم که شاید به نوعی جوانها را از خیلی خطرات آگاه کرده موفق باشید   ____________________________________________________ رها 16 بهمن 1389 17:40   سلام امیراول ازهمه چیزبه خاطروبلاگ عالیت بهت تبریک میگم واقعامتاسفانه این مسائل امروزه دامنگیرزوجهای جوان شده ومن واقعاازاین مسئاله به شدت رنج میبرم درسته من تجربه ای ندارم ومجردم ولی احساس زنان روخوب درک میکنم من ازآقایون میخواهم به احساس زنان ارزش قایل بشن ماخانوماچیزی جزصداقت ومحبت ونوازش عاشقانه ی اونانمی خواهیم اگه مردی واقعابتونه این نیاززنش روبرطرف کنه مطمئن باشه تاابدزنش دراختیارووفاداروی خواهدبود.مازناارزش وجایگاهمون روازدست دادیم وامیدوارم روزی درجامعه ی مابه زنان به عنوان گوهرزندگی نگاه کنن نه برده ی همیشه دربندهواوهوس مردان

وستان شما هم اگه جوابیه ای دارید بگید تا من در این قسمت قرار بدم ممنون از نظرهای خوب تون